Caleidografie
Toen ik tijdens een wandeling op een wandelpad liep met caleidoscopen, maakte ik enkele foto’s door een van de reuze caleidoscopen.
Gefascineerd door de afwisselende figuren, de lichtval en het mooie beeld ging ik me verdiepen over de werking van een caleidoscoop en hoe ik er zelf een kon maken.
Ik maakte een prototype, niet met 3 spiegels zoals aangegeven, maar om te proberen, met 3 dunne kartonnen plaatjes met daarop een stugge spiegelfolie met tape bevestigd.
Als het werkte zoals ik voor ogen had, zou ik er een spiegel aan wagen.
Ik probeerde de ‘Window Mirror Film, (spiegelraam folie) zo strak mogelijk te plakken maar helaas……niet strak te krijgen….Dan maar wat gebobbeld, was toch maar een probeersel. Het zag er niet uit…
De caleidoscoop moest over de groothoeklens 16-35 mm passen. Om niet in de openlucht te moeten experimenteren zocht ik In Lightroom op mijn pc (groot scherm) een willekeurige foto.
Camera op tafelstatief, koker ervoor, vastzetten en ondersteunen…..Waaauwh…
Het schuiven van de koker, het scherpstellen en juiste belichting vinden was even een gepuzzel. De folie was zo gebobbeld dat er een vreemd lijnenspel en verloop van kleuren en contrasten ontstond maar…… Verbluffend……Geen spiegels voor “strakke” foto’s maar de eenvoudige folie was al voldoende voor dit resultaat. Het leuke is dat je op deze manier het lijnenspel kunt wijzigen door de koker te vervormen. Wat zou het resultaat zijn met 5 of meer gebobbelde spiegels…
Kortom, een eenvoudige techniek met verrassende beelden….het proberen waard…
Even voorstellen
George Douenburg
17-04-1949
Geboorteplaats Rijsbergen
Mijn donkere kamer was in een bergruimte in een waskelder van een instelling.
Ik bracht er veel vrije tijd in door en probeerde met mijn derdehands Exacta camera en balg in 1967 vliegen te fotograferen. Het verouderde type werd vervangen door de Exacta 1000. De affiniteit met macro is gebleven.
De kwaliteit van de foto had vaak te maken met de korrel, de kunst was om vergrotingen te maken met zo min mogelijk korrel. Ik ging over naar een grootbeeldcamera, Mamiya 645, revolutionair in die tijd, 4.5 x 6 cm negatieven.
Ik heb hem nog steeds met verschillende lenzen. Samen met mijn jeugdvriend Jan de K fotografeerden en filmden we er lustig op los, gingen op vakantie in een ford bus met een compleet ingerichte donkere kamer. Op de camping hingen we de net ontwikkelde film en foto’s aan de waslijn. Bekijks genoeg. In Rijsbergen hebben we een fotoclub opgericht in de jaren 80.
Helaas ging de tijd en ambitie om te fotograferen afnemen. De beeldmateriaal van het gezin werden vastgelegd met een videocamera.
Na het overlijden van mijn lieve echtgenote liep ik op een zondagochtend al heel vroeg in de bossen, genoot van de opkomende zon die de mist deed oplossen. Met mijn mobieltje maakte ik na ruim 35 jaar weer mijn eerste foto, het begin van het hernieuwen van mijn oude hobby, nu met mijn Canon eos 6D.
Geen donkere kamer meer, de reuk van ontwikkelaar, stopbad en fixeer, het zelf oprollen van rolfilm in casette, opwaarderen van film van 18 naar 21 dinn door gebruik van speciale ontwikkelaar maar nu digitaliseren, computer, internet.
Het enige wat is gebleven, de liefde voor fotografie, de creativiteit, voorliefde voor detail, macro en ritme.
Kwalitatief goede foto’s maken staat nog steeds voorop maar dit mag zeker niet ten koste gaan van het plezier wat fotograferen met zich meebrengt.
Beiden vind ik bij onze fotoclub.
Maandelijks een bijeenkomst, elkaar stimuleren, beoordelen en adviseren in een ontspannen bijeenkomst op de laatste dinsdag van de maand.
George
https://boxtelontspant.nl/wp-content/plugins/photogroup-gallery/
/home/vhosts/boxtelontspant.nl/httpdocs/wp-content/plugins/photogroup-gallery/php/
