Categorie: Leden

Eind lagere school begon ik al vakantie-fotoalbums te maken. Sindsdien heb ik heel wat van de wereld gezien, en zijn er heel wat foto’s ingeplakt en in een softwareprogramma gesleept. Tijdens een reis door Latijns Amerika moesten mijn zware spiegelreflex én een zak met 20 filmrolletjes mee, die een groot beslag deden op de ruimte in mijn rugzak!

In Nijmegen was ik even lid van een studenten-fotovereniging; daar heb ik nog zelf filmrolletjes ontwikkeld en afgedrukt. Ik volgde later nog een paar fotocursussen…

Er werd pas een digitale Canon Eos 450D camera gekocht toen onze (tweeling-) dochters ongeveer een jaar oud waren, voornamelijk met het doel hen op de foto te zetten. Die dochters zijn inmiddels bijna 10 jaar oud en veel verder dan (met name vakantie-) kiekjes maken en wat primitieve fotobewerking is het al die jaren niet gegaan.

Ineens begon het weer te kriebelen. Ik heb even overwogen om de Basiscursus van de Fotovakschool in Boxtel te gaan volgen, maar de wekelijkse tijdsinvestering schrok mij af. Nu ben ik ineens lid van maar liefst TWEE fotoclubs, zowel in Boxtel als Liempde, omdat ik niet kon kiezen. Vind het leuk te merken hoe stimulerend het werkt. Ik kan me helemaal ‘verliezen’ in het creatieve proces van het vastleggen van een onderwerp. Ik zou nog wel meer willen leren over met name fotobewerking. Maar doende leert men, heb ik al gemerkt…

George Douenburg
17-04-1949
Geboorteplaats Rijsbergen

Mijn eerste donkere kamer was in een bergruimte in een waskelder van een instelling.
Ik bracht er veel vrije tijd in door en probeerde met mijn derdehands Exacta camera en balg in 1967 vliegen te fotograferen. Het verouderde type werd vervangen door de Exacta 1000. De affiniteit met macro is gebleven.
De kwaliteit van de foto had vaak te maken met de korrel, de kunst was om vergrotingen te maken met zo min mogelijk korrel. Ik ging over naar een grootbeeldcamera, Mamiya 645, revolutionair in die tijd, 4.5 x 6 cm negatieven.
Ik heb hem nog steeds met verschillende lenzen. Samen met mijn jeugdvriend Jan de K fotografeerden en filmden we er lustig op los, gingen op vakantie in een ford bus met een compleet ingerichte donkere kamer. Op de camping hingen we de net ontwikkelde film en foto’s aan de waslijn. Bekijks genoeg. In Rijsbergen hebben we een fotoclub opgericht in de jaren 80.
Helaas ging de tijd en ambitie om te fotograferen afnemen. De beeldmateriaal van het gezin werden vastgelegd met een videocamera.
Na het overlijden van mijn lieve echtgenote liep ik op een zondagochtend al heel vroeg in de bossen, genoot van de opkomende zon die de mist deed oplossen. Met mijn mobieltje maakte ik na ruim 35 jaar weer mijn eerste foto, het begin van het hernieuwen van mijn oude hobby, nu met mijn Canon eos 6D.
Geen donkere kamer meer, de reuk van ontwikkelaar, stopbad en fixeer, het zelf oprollen van rolfilm in casette, opwaarderen van film van 18 naar 21 dinn door gebruik van speciale ontwikkelaar maar nu digitaliseren, computer, internet.
Het enige wat is gebleven, de liefde voor fotografie, de creativiteit, voorliefde voor detail, macro en ritme.
Kwalitatief goede foto’s maken staat nog steeds voorop maar dit mag zeker niet ten koste gaan van het plezier wat fotograferen met zich meebrengt.
Beiden vind ik bij onze fotoclub.
Maandelijks een bijeenkomst, elkaar stimuleren, beoordelen en adviseren in een ontspannen bijeenkomst op de laatste dinsdag van de maand.

George