Irene van Hasselt

Eind lagere school begon ik al vakantie-fotoalbums te maken. Sindsdien heb ik heel wat van de wereld gezien, en zijn er heel wat foto’s ingeplakt en in een softwareprogramma gesleept. Tijdens een reis door Latijns Amerika moesten mijn zware spiegelreflex én een zak met 20 filmrolletjes mee, die een groot beslag deden op de ruimte in mijn rugzak!

In Nijmegen was ik even lid van een studenten-fotovereniging; daar heb ik nog zelf filmrolletjes ontwikkeld en afgedrukt. Ik volgde later nog een paar fotocursussen…

Er werd pas een digitale Canon Eos 450D camera gekocht toen onze (tweeling-) dochters ongeveer een jaar oud waren, voornamelijk met het doel hen op de foto te zetten. Die dochters zijn inmiddels bijna 10 jaar oud en veel verder dan (met name vakantie-) kiekjes maken en wat primitieve fotobewerking is het al die jaren niet gegaan.

Ineens begon het weer te kriebelen. Ik heb even overwogen om de Basiscursus van de Fotovakschool in Boxtel te gaan volgen, maar de wekelijkse tijdsinvestering schrok mij af. Nu ben ik ineens lid van maar liefst TWEE fotoclubs, zowel in Boxtel als Liempde, omdat ik niet kon kiezen. Vind het leuk te merken hoe stimulerend het werkt. Ik kan me helemaal ‘verliezen’ in het creatieve proces van het vastleggen van een onderwerp. Ik zou nog wel meer willen leren over met name fotobewerking. Maar doende leert men, heb ik al gemerkt…